مرحوم آقای میرحسن آقا حیدر نژاد

ابوی  گرامی آقایان : مرحوم سیدآقا-مرحوم میرابلفضل -میرصمد - سیدحسین و سیدمحمد حیدرنژاد

                                                                          نماز حضرت زینب در بارگاه یزیدیان

    پیام‌رسانى پس از شهادت‌ 

پیام‌رسانى پس از شهادت امام و یاران، مرحله دیگرى از رسالت به ثمر رساندن خون شهید است تا

دشمنان رسوا شوند و غافلان آگاه گردند و ستمگران نتوانند بر جنایت‌هاى خویش پرده‌پوشى کنند.

نقش اسراى اهل بیت پس از عاشورا، رساندن پیام خون شهیدان بود، چه در برخوردهاى فردى و موضعى

و چه به‌صورت سخنرانیهاى عمومى؛ مثل آن‌چه که حضرت زینب(س) و حضرت سجاد(ع) در کوفه و دمشق

انجام دادند تا همگان بفهمند که چه جنایتى نسبت به فرزند رسول خدا انجام گرفته است.

امام حسین(ع) در واپسین وداعى که با زین‌العابدین(ع) داشت، فرمود: فرزندم! از من به شیعیان

من سلام برسان و به آنان بگو که : پدرم غریبانه جان داد، پس بر او ندبه کنید و شهید شد، پس بر او بگریید.

  تمامی لحظات اسارت خاندان عترت پس از واقعه عاشورا ، سرشار از حرکت‌ها و جنبش‌های روشنگرانه

دینی است. در حقیقت همه اسیران رسانه هستند ، رسانه‌ای برای انعکاس تقوا و حق .

حضرت رقیه(س) نخستین شخصیتی است که با شهادت خویش در مسیر دشوار اسارت، پیام عاشورا

و حقانیت امام حسین(ع) را منتشر می‌کند و در کنار آن، نمایش‌دهنده اوج تقوا در این کاروان

است که کاروانیان با وجود هجمه‌ها، رنج‌ها و مرارت‌های منزل به منزل اسارت، باز هم

بر اخلاص تکیه دارند تا هرگز تسلیم دشمن نشوند.

یادمان باشد اسیران کربلا همنشین‌هایی چون سیدالساجدین(ع) و زینب کبری(س) داشتند.

حواسمان باشد که در این دنیا با چه کسانی همنشین می‌شویم؛ زیرا روح و جانمان

تا ابدیت با آنان خواهد بود و یادمان باشد که خدا با اهل تقواست.

اهل تقوا حتی در دل افراد بد‌ هم ، هیبت دارند، یعنی شمر، معاویه و یزید در مقابل امام حسین(ع) احساس

حقارت می‌کردند، می‌گفتند حسین در دل‌ها جا دارد. همین ویژگی در وجود همه اسیران کربلا هم بود.

**********************

انسان متقی محبوب خدا می‌شود و شاهد این جمله هم شهدای کربلا هستند- که چون امام خویش را

تنها نگذاشتند و اسیران کربلا هم توفیق همراهی امامی دیگر را داشتند - همه محبوب خدا

هستند و با گذشت قرن‌ها از واقعه عاشورا نام این شخصیت‌های ارجمند همچنان زنده است.

" یا حسین "

" روحون شاد اولسون معرفتلی کیشی "

در اطاعت اوامر الهی ، و نیز در معصیت و به فرمان شیطان و نَفس بودن ،

امر دایر است بین این که :

با کسی که حیات و ممات ، غنا و فقر و مرض و صحت و مریض خانه و دکتر و خزانه و ثروت ....

به دست اوست ، مجالست(نشست و برخاست) بکنیم ، یا   با کسی که هیچ ندارد ؟

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود :

حضرت نوح(ع) بعد از این که با ده بیست نفر سوار کشتی شدند یکدفعه به یاد پسرش افتاد.

خطاب آمد : «انهُ لَیسَ مِن أَهلِکَ» او از اهل تو نبود ، بی‌خود به او چسبیده بودی .

ان شاء الله این در مذهب شیعه پیشامد نمی‌کند.

این آیه را بنده برای قوت قلب شما خواندم که صلواتی بفرستی، دستی به دست بمالی و بچه‌هایت را

نگاه کنی ببینی خداوند اولاد خوب به شما داده است. اگر هم نداده از روی مصلحت بوده است.


این هم خوب است. کارهای خدا را امضا کن . اگر امضا نکنی غصه‌ها را خورده‌ای و همه از کیسه‌ات رفته است.

اگر دانستیم خدا خیر ما را می خواهد غصّه نمی‌خوریم. کارهایی که او می‌کند همه برای ما خوب است.

پس با اختیار خود آن را امضا کن. مشیّت خدا ، مشی خداست ؛ آن را امضا کن .

به یک حساب محمد و آل محمد(ص) مشیّت هستند .


اگر کارهای خدا را امضا کردی خیلی خیر برایت می‌بارد. خوش اخلاقی به سوی شما روی می‌آورد،

باطن شما هم با خدا آشتی کرده است. از این ساعت به بعد تمام زندگی‌ات را درست برو.

هر کجا باز دیدی دارید تکان می‌خورید، صلواتی بفرست و مواظب باش که صفایت با خدا به هم نخورد.

( خبرگزاری تسنیم ) .

مرحوم جنت مکان ، مداح اهل بیت علیهم السلام مرحوم آقای مش محرم اصغرزاده نیازی ( رحمه اله )

در اثر عزاداریهای بی پیرایه و خالصانه ی این نوکرخالص امام حسین ع  ، همراه با مرشد و معلم مداحی

ایشان ، مرحوم خلدآشیان آقای مش جعفر آقا خادم حقیقیان ( رحمه اله علیهیم ) ،

ما بچه های زمان قدیم محله آخونی توانستیم با فداکاریها و مصیبت های آقام امام حسین و یاران وفادار

آنحضرت آشنا بشویم و نام آن بزرگواران در سینه و روح و روان مان حک و ثبت گردد .

" بزرگان مداحی و شور و نوای حسینی محله آخونی در ایام ماضی "

آقا مش محرم آقا اصغرزاده نیازی مرحوم        آقا مش جعفر آقا خادم حقیقیان مرحوم

مرحومان خلد آشیان :  آقامش محرم اصغرزاده نیازی و مرحوم آقامش جعفر خادم حقیقیان

( مداحان و خادمان آستان امام حسین ع )

نوحه خوانان امام حسین (ع) در ایام عزاداری و محرم در محله در ایام قدیم ....

مرحوم حاج شیخ علی اصغرآقا خوش نیاز         آقای بیوک آقا مطیع رنجبر  ( ریحانی )

مرحوم مغفورحاح شیخ علی اصغرآقا خوش نیاز را اهالی محله با شبهای قدرو قرآن

به سرگذاشتن و " بِکَ یا اللّه " آنمرحوم خوب یادشان است. و نیزآقای بیوک ریحانی را

هم یاد بکنم که درخواندن نوحه با چه خلوصی زیبا احساس خودش را بیان می کرد .

مرحوم آقا کبلایی فرمان بنده                  مرحوم آقاشیخ تقی پورنیازی

 مرحوم آقاکبلایی فرمان بنده درمرثیه خوانی برای اباعبداله ع چه ضجه ای می زدند.

و آقاشیخ تقی مرحوم با شور و حال قشنگی نوحه ی عزاداری اش را بیان می کرد.

********************************

جا دارد در این فرصت برای آن مرحومان جنت مکان،که دراثر عزاداریهای 

خالصانه این نوکران خالص امام حسین ع توانستیم ما بچه های آن زمان

محله آخونی بافداکاریها و مصیبت های آقام امام حسین و یاران وفادار آنحضرت

آشنا بشویم و نام آن بزرگواران را در سینه و روح و روان مان حک و ثبت کنیم-

از خداوند رحمان برای همه شان علوّ درجات معنوی را خواهانیم .

ان شااله با آقام امام حسین (ع) در روز محشر همسایه باشند .

*****************************************************************

" نوحه خوانان عصر حاضر محله "

    آقای کبلایی یحیی محمد زاده

دیگر مداحان اهل بیت علیهم السلام محله آقایان :

حاج موسی حسین زاده و حاج علیرضا اولاد علی 

آرامگاه این مرشد مومن در شهرری قبرستان ابن بابویه قرار دارد 

حاج میرزا احمد عابد نهاوندی مشهور به حاج مرشد چلویی، شاعر متخلص به ساعی و از عارفان معاصر، که در حدود نود سالگی در سال ۱۳۵۷ شمسی در تهران درگذشت.

وی در بازار تهران جنب مسجد جامع، طباخی داشت و برای عموم سخنرانی‌های هفتگی برپا می‌داشت. چون با مردم با زبان شعر و پند و اندرز برخورد می‌کرد به حاج مرشد معروف بود. تنها نسخه دیوان اشعار عرفانی ساعی در زمان خود در آتش سوزی مغازه‌اش سوخت از این رو پس از تدوین اشعار بجامانده به دیوان سوخته مشهور شد. او اجازه چاپ اشعار خود را نمی‌داد، اما پس از درگذشت وی تاکنون چندبار چاپ شده‌است.

حاج مرشد با بزرگان معنوی چون: شیخ رجبعلی خیاط، طوطی همدانی و حاج اسماعیل دولابی ارتباط دوستانه داشت.

از اشعار اوست:

وی در حدود نود سالگی در ۲۵ شهریور ۱۳۵۷ هجری شمسی در تهران درگذشت. قبر او امامزاده هادی در جنب ابن بابویه تهران است.

این بیت شعر از او بر سنگ عمودی بالای قبر وی نوشته شده‌است:

داستانی از چارلی چاپلین
-----------------------------
چارلی چاپلین می گوید: با پدرم سيرک رفته بودیم توی صف خريد بليط زن وشوهری

با چهار فرزندشان جلوی ما بودند كه با هیجان زیادی در مورد شعبده بازی هایی که

قرار بود ببینند، صحبت می کردند.
وقتی به باجه بلیط فروشی رسیدند، متصدی باجه، قیمت بلیط ها را به آنها اعلام کرد.
ناگهان رنگ صورت مرد تغییرکرد و نگاهی به همسرش انداخت. معلوم بود که مرد پول

کافی نداشت و نمی دانست چه بکند و به بچه هایی که با آن علاقه پشت او ایستاده

بودند چه بگوید.
ناگهان پدرم دست در جیبش برد و یک اسکناس صد دلاری بیرون آورد و روی زمین انداخت.

سپس خم شد و پول را از زمین برداشت به شانه مرد زد و گفت: ببخشید آقا، این پول

از جیب شما افتاد!

مرد که متوجه موضوع شده بود، همان طور که بهت زده به پدرم نگاه می كرد گفت:

" متشکرم آقا " .
مرد شریفی بود ولی درآن لحظه برای اینکه پیش بچه ها شرمنده نشود، کمک پدرم را

قبول کرد.
بعد از این که آنها داخل سیرک شدند، من و پدرم آهسته از صف خارج شدیم و به طرف

خانه برگشتیم و من در دلم به داشتن چنین پدری افتخار کردم .

و ...... " آن سیرک زیباترین سیرکی بود که به عمرم نرفته بودم " .

یوکوم آغیر ، یولوم اوزاق - یامان یئرده یورولموشام .....

هر موقع شیطون وسوسه کرد که بری دنبال گناه ،

سریع همون لحظه و همون جا رو به قبله وایستا و دست به سینه بذار و بگو :

... صلی الله علیک یا اباعبدالله ( ع )

( فیلم = نتیجه احترام به دیگران ، به خودمان بر میگردد )

موقع دیدن فیلم ، موزیک وبسایت را ببندید

" چال تاری قوی تار آغلاسین "

 

" چهار نشانه از بهشت روندگان "

در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که :

کلید و رمزی برای موفقیت انسان برای رسیدن به قرب الی الله ذکر شده که هر کس آن

را به کار ببندد طبق قول حضرات معصومین (علیهم السلام) اهل بهشت خواهد بود.

از امام صادق(علیه السلام) نيز  نقل شده است :

اگر كسی سخنی را نقل كند تا به مؤمنی صدمه بزند، خداوند آن فرد را از ولايت خويش خارج

مي‌كند و از نظر خدا می‌افتد.

دوستی تعریف می کرد :

سوار تاکسی بین شهری شده بودم . مسیرم تهران بود .

اصلا با راننده در باره مقدار کرایه صحبتی نکرده بودم و از بابت پول هم نگران نبودم .

اواسط راه که بیابان بود ، دست کردم جیپ سمت راست شلوارم ، اما پولی در آن

نبود . جیپ سمت چپ ، اما در آنجا هم پولی نبود .

جیب پیراهنم ... جیب های کاپشن پشمی ام .... ، اما در هیچکدام پولی پیدا نکردم .

یادم افتاد که کاپشن چرمی ام که روغنی و کثیف شده بود را که در خانه عوض کرده

بودم کیف پولم تماما در آن کاپشن مانده بود .

با کمی تردید و دودلی رو به راننده کرده و گفتم :

آقای راننده ببخشید ،شما اگه روزی شخصی را سوار کردید و در بین راه آن شخص

اظهار بکند که پولی همراه ندارد ، شما چکار می کنید ؟

راننده گفت : به قیافه اش نگاه می کنم .

گفتم : الان فرض کن که همان شخص من باشم که این اتفاق براش افتاده باشد .

راننده یک دفعه کمی از سرعت ماشین را کم کرده و در آیینه نگاهی عمیق به من

انداخت و گفت :

آدم بدی به نظر نمی رسی ..... می رسونمت ..... خدا کریمه ......

                   ---------------------------------------

خدایا .... پروردگارا .....

من مسیر زندگی ام را با یاد تو طی کرده ام ، به خیال اینکه توشه ای در بر دارم

اما الان هرچی نگاه می کنم می بینم که دستم خالی خالیه .....

فقط یک آه و افسوس و یک عمر مفت از دست رفته برام باقی مانده .....

خدایا .... ما رو می رسونی ؟؟؟ ااا

.... یا همین جا وسط این بیابون سردرگمی پیاده مون می کنی ؟؟؟ ااا

خدایا به خاطر تمام چیزهایی که دادی،

ندادی،

دادی پس گرفتی،

ندادی بعداً دادی،

ندادی بعداً می خوای بدی،

دادی بعداً می خوای پس بگیری،

داده بودی و پس گرفته بودی،

اگه بدی پس می گیری،

پس گرفتی دادی،

پس گرفتی بعداً می خوای بدی،

اگه می دادی پس می گرفتی،

نداده بودی فکر می کردیم دادی و پس گرفتی،

خلاصه خداجون سرتو درد نیارم به خاطر همش شكر !!!

                                                        ارسالی : آقای بهزاد علمی

شکست ، سنگ محک و سنجش

نصوح مردی بود شبيه زنها . صورتش مو نداشت و سینه های برجسته همچون  زنها داشت و در

حمام زنانه كار مى كرد. او سالیان متمادی بر این کار بود و از این راه ، هم امرار معاش می‌کرد

و هم ارضای شهوت.

گرچه چندین بار به حکم وجدان توبه کرده بود اما هر بار اخگر شهوت، او را به کام خود اندر می‌ساخت

و كسى از وضع او خبر نداشت و آوازه تميزكارى و زرنگى او به گوش همه رسيده و زنان و دختران رجال

دولت و اعيان و اشراف دوست داشتند كه وى آنها را دلاكى كند و از او قبلاً وقت مى گرفتند تا روزى در

كاخ شاه صحبت از او به ميان آمد.

دختر شاه مايل شد كه به حمام آمده و كار نَصوح را ببيند. نصوح جهت پذيرايى و خدمتگزارى اعلام

آمادگى نمود ، سپس دختر شاه با چند تن از خواص نديمانش به اتفاق به حمام آمده و مشغول

استحمام شد . از قضا گوهر گرانبهاى دختر پادشاه در آن حمام مفقود گشت ، از اين حادثه

دختر پادشاه در غضب شده و به دو تن از خواصش دستور داد كه همه كارگران را تفتيش كنند تا شايد

آن گوهر ارزنده پيدا شود .

طبق اين دستور مأمورين ، كارگران را يكى بعد از ديگرى مورد بازديد خود قرار دادند، همين كه نوبت به

نصوح رسيد با اينكه آن بيچاره هيچگونه خبرى از آن نداشت ، ولى از ترس رسوايى ، حاضر نـشد كه وى

را تفتيش ‍ كنند، لذا به هر طرفى كه مى رفتند تا دستگيرش كنند، او به طرف ديگر فرار مى كرد و اين

عمل او سوء ظن دزدى را در مورد او تقويت مى كرد و لذا مأمورين براى دستگيرى او بيشتر سعى

مى كردند. نصوح هم تنها راه نجات را در اين ديد كه خود را در ميان خزينه حمام پنهان كند .

ناچار به داخل خزينه رفته و همين كه ديد مأمورين براى گرفتن او به خزينه آمدند و ديگر كارش از كار

گذشته و الان است كه رسوا شود به خداى تعالى متوجه شد و از روى اخلاص توبه كرد در حالی

که بدنش مثل بید می‌لرزید با تمام وجود و با دلی شکسته خدا را طلبید و گفت:

خداوندا گرچه بارها توبه‌ام بشکستم، اما تو را به مقام ستاری ات قسم این بار نیز

فعل قبیح ام بپوشان تا زین پس گرد هیچ گناهی نگردم و از خدا خواست كه از اين

غم و رسوايى نجاتش دهد .

به مجرد اين كه نصوح توبه كرد، ناگهان از بيرون حمام آوازى بلند شد كه دست از اين بيچاره برداريد

كه گوهر پيدا شد .

پس از او دست برداشتند. و نصوح خسته و نالان شكر خدا به جا آورده و از خدمت دختر شاه مرخص ‍

شد و به خانه خود رفت . او در این واقعه عیاناً لطف و عنایت ربانی را مشاهده کرد.

این بود که بر توبه‌اش ثابت‌قدم ماند و فوراً از آن کار کناره گرفت. چند روزی از غیبت او در حمام سپری

نشده بود که دختر شاه او را به کار در حمام زنانه دعوت کرد، ولی نصوح جواب داد که دستم علیل

شده و قادر به دلاکی و مشت و مال نیستم، و دیگر هم نرفت.

هر مقدار مالى كه از راه گناه تحصيل كرده بود در راه خدا به فقرا داد و چون زنان شهر از او دست بردار

نبودند ، ديگر نمى توانست در آن شهر بماند و از طرفى نمى توانست راز خودش را به كسى اظهار كند،

ناچار از شهر خارج و در كوهى كه در چند فرسخى آن شهر بود، سكونت اختيار نمود و به عبادت خدا

مشغول گرديد . اتفاقاً شبى در خواب ديد كسى به او مى گويد :

« اى نصـــوح ! چگونه توبه كرده اى و حال آنكه گوشت و پوست تو از فعل حرام روئيده

شده است ؟

تو بايد چنان توبه كنى كه گوشتهاى حرام از بدنت بريزد . »

همين كه از خواب بيدار شد با خودش قرار گذاشت كه سنگهاى گران وزن را حمل كند و به اين ترتيب

گوشتهاى حرام تنش را آب كند . نصوح اين برنامه را مرتب عمل مى كرد تا در يكى از روزها همانطورى

كه مشغول به كار بود، چشمش به ميشى افتاد كه در آن كوه چرا میكرد. از اين امر به فكر فرو رفت

كه اين ميش از كجا آمده و از كيست ؟

تا عاقبت با خود انديشيد كه اين ميش قطعاً از شبانى فرار كرده و به اينجا آمده است ، بايستى من

از آن نگهدارى كنم تا صاحبش پيدا شود و به او تسليمش نمايم . لذا آن ميش را گرفت و نگهدارى نمود

و از همان علوفه و گياهان كه خود مى خورد ، به آن حيوان نيز مى داد و مواظبت مى كرد كه گرسنه

نماند. خلاصه ميش زاد ولد كرد و نصوح از شير و عوائد ديگر آن بهره مند مى شد تا سرانجام كاروانى

كه راه را گم كرده بود و مردمش از تشنگى مشرف به هلاكت بودند عبورشان به آنجا افتاد، همين كه

نصوح را ديدند از او آب خواستند و او به جاى آب به آنها شير مى داد به طورى كه همگى سير شده

و راه شهر را از او پرسيدند.

وى راهى نزديك را به آنها نشان داده و آنها موقع حركت هر كدام به نصوح احسانى كردند و او در آنجا

قلعه اى بنا كرده و چاه آبى حفر نمود و كم كم در آنجا منازلى ساخته و شهركى بنا نمود و مردم از هر

جا به آنجا آمده و رحل اقامت افكندند و نصوح بر آنها به عدل و داد حكومت نموده و مردمى كه در آن

محل سكونت اختيار كردندهمگى به چشم بزرگى به او مى نگريستند.

رفته رفته ، آوازه خوبى و حسن تدبير او به گوش پادشاه آن عصر رسيد كه پدر آن دختر بود . از شنيدن

اين خبر مشتاق ديدار او شده ، دستور داد تا وى را از طرف او به دربار دعوت كنند. همين كه دعوت شاه

به نصوح رسيد، نپذيرفت و گفت :

من كارى و نيازى به دربار شاه ندارم و از رفتن نزد سلطان عذر خواست .

مأمورين چون اين سخن را به شاه رساندند، بسيار تعجب كرد و اظهار داشت حال كه او براى آمدن نزد

ما حاضر نيست ما مى رويم كه او را و شهرك نوبنياد او را ببينيم .

پس با خواص درباريانش به سوى محل نصوح حركت كرد، همين كه به آن محل رسيد به عزرائيل امر شد

كه جان پادشاه را بگيرد، پس پادشاه در آنجا سكته كرد و نصوح چون خبردار شد كه شاه براى ملاقات

و ديدار او آمده بود ، در مراسم تشييع او شركت و آنجا ماند تا او را به خاك سپردند و چون پادشاه

پسرى نداشت ، اركان دولت مصلحت ديدند كه نصوح را به تخت سلطنت بنشانند. چنان كردند و نصوح

چون به پادشاهى رسيد، بساط عدالت را در تمام قلمرو مملكتش گسترانيده و بعد با همان دختر پادشاه

كه ذكرش رفت ، ازدواج كرد و چون شب زفاف و عروسى رسيد، در بارگاهش ‍ نشسته بود كه ناگهان

شخصى بر او وارد شد و گفت :

چند سال قبل ، ميش من گم شده بود و اكنون آن را نزد تو يافته ام ، مالم را به من رد كن .

نصوح گفت :

چنين است . دستور داد تا ميش را به او رد كنند،

شخص گفت :

چون ميش مرا نگهبانى كرده اى هرچه از منافع آن استفاده كرده اى ، بر تو حلال ولى

بايد آنچه مانده با من  نصف كنى .

نصوح گفت :

درست است و دستور داد تا تمام اموال منقول و غير منفول را با او نصف  كنند.

آن شخص گفت :

بدان اى نصوح ، نه من شبانم و نه آن ميش از آن من ،

بلكه ما دو فرشته براى آزمايش تو آمده ايم . تمام اين ملك و نعمت ، اجر و پاداش توبه

راستين و صادقانه ات بود كه بر تو حلال و گوارا باد .

و از نظر غايب شدند .

                                                                                                   منبع : وبلاگ "سهند توپراغی "

ای پدر ای با دل من همنشین ای صمیمی ای بر انگشتر نگین

ای پدر ای همدم تنهاییم آشنایی با غم تنهاییم

********

ای طنین نام تو بر گوش من ای پناه گریه ی خاموش من

همچو باران مهربان بر من ببار ای که هستی مثل ابر نو بهار

********

در صداقت برتر از آیینه ای در رفاقت باده ای بی کینه ای

ای سپیدار بلند و بی پایدار می برم نام تو را با افتخار

********

هر چه دارم از تو دارم ای پدر ای که هستی نور چشم و تاج سر

رحمت بارانی روشن تبار مهربانی از مانده یادگار

********

ای پدر بوی شقایق می دهی عاشقی را یاد عاشق می دهی

با تو سبزم،گل بهارم،ای پدر هر چه دارم از تو دارم ای پدر

***********************

پدر نازم ، بهترینم ، همه وجودم ، همه کسم ، ای دنیای من ای سپیدار بلند و استوار ،

روزت مبارکدوستت دارم           ( بهزاد علمی )

پسر به مادرش گفت : ببین مادر ، تو هم نماز می خونی و هم روزه می گیری

ولی خدا چیزی به تو نمی دهد .

ولی من که ، نه نماز می خونم و نه روزه میگیرم ، خدا همه چی بهم داده است .

طفلک پسر نمی دانست که : مادرش از خدا همواره یک چیز می خواهد و آن هم اینکه ؛

" هر چی پسرش می خواهد خدا به او بدهد "

اِلهی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ

وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ

وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِی الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ

وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ

یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ

یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ :

الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ

الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ.

خدايا بلاء عظيم گشته و درون آشكار شد و پرده از كارها برداشته شد و اميد قطع شد و زمين

تنگ شد و از ريزش رحمت آسمان جلوگيرى شد، و تويى ياور و شكوه بسوى تو است و اعتماد

و تكيه ما چه در سختى و چه در آسانى بر تو است، خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد آن

زمامدارانى كه پيرويشان را بر ما واجب كردى و بدين سبب مقام و منزلتشان را به ما شناساندى،

به حق ايشان به ما گشايشى ده فورى و نزديك مانند چشم بر هم زدن يا نزديكتر؛ اى محمد

اى على اى على اى محمد مرا كفايت كنيد كه شماييد كفايت كننده ام و مرا يارى كنيد كه شماييد

ياور من، اى سرور ما اى صاحب الزمان فرياد فرياد فرياد، درياب مرا درياب مرا درياب مرا، همين ساعت

همين ساعت هم اكنون، زود زود زود؛ اى خدا اى مهربانترين مهربانان به حق محمد و آل پاكيزه اش.

( رنجنامه )

احتمالا امام زمان مهربان من :

غریبه ، چونکه ما عاشقش نشدیم......
غریبه ، بنده ی لایقش نشدیم.....
غریبه ، رهرو ِصادقش نشدیم.....
امان ز غفلت امان ز تهمت.......
از دست ما تو غیبت حضرت حجت.......
گناه شد عادت....... غیبت عبادت.....
جالب اینه که گذاشتیم سر خدا هم منت...
هرجا ریا شد به اسم خدا شد.....
همه دُکان وا کرده ایم حتی تو هئیت.....
چی رو ببینه؟؟؟!! .... دله سیاه رو یا رو زبون اللهم ارزقتی شهاده .....
از امر به معروف ترسیدیم..... حاجی شدیم ، دور شیطان گردیدیم......
همسایه یتیم و ، سیر خوابیدیم...... ما به زمین خورده ها ، خندیدیم....
غریبه ، چونکه راحت گناه کردیم....
غریبه ، به نامحرم نگاه کردیم.......
غریبه ، نامه فقط سیاه کردیم......
فروختیم ایمان..... خریدیم نان....خاک میخوره رو طاقچه هامون قرآن.....
سحر نه حالی...... نه خمس مالی...... اسممونم گذاشتیم عبد شاه مردان.........
شیعۀ حرفیم...... آدم برفیم......
هنوز نمک نخورده میشکنیم نمکدان....
یه پا تو محراب یه پا لب آب..... رو به روی عکس شهیدان.....
بگو خدا غرق امیدم کن...
بی خریدارم - خریدم کن...
پیش حسین رو سفیدم کن نذر ابوالفضل رشیدم کن....

غریبه ، که دوستش داریم واسه حاجت....
غریبه ، میپرستیمش برا جنت......
غریبه ، که به تنهایی کرده عادت......
تو راه پاکی زدیم به خاکی.....
چه عاشقی؟! چه مجنونی؟! چه سینه چاکی؟!
جای حرم امام رضا ، رفیتم کیش...... جای پرچم هیئت ، زدیم دیش....

چه ساده بر مقدسات میشه حتاکی!!!!

این وضع ناموس......کو کفه ، افسوس؟!!!
نکشیدیم خجالت از چادر خاکی!!!!
دیگه شیطان شد ایاک نعبد..... ببین خدا رو ول کردیم میگردیم با کی؟؟؟؟!!!
بگو خدا رحمی به حالم کن....
لکه ننگم - زلالم کن...... عشق خودت رو مدالم کن....بُکُشُ و در علقمه چالم کن.....
خدا حلالم کن....خدا حلالم کن......خدا حلالم کن......

ارسالی از : بهروز علمی

به بهانه تولد پرویز پرستویی :( دیالوگ مشهور فیلم مارمولک ) :

خدا که فقط خدای آدمای خوب نیست ...... خدا ، خدای آدمای بد هم هست

و این فقط خود خداست که بین بنده هاش فرق نمی گذارد .........

فی الواقع خداوند ، عند بخشش ، عند لطافت و عند مردانگی است ........